Yren i Mariana chcą żyć swobodnie i robić to, co kochają: grać w siatkówkę, tańczyć i chodzić do teatru. Jednak jako kobiety transpłciowe Yren i Mariana są pochłonięte walką z dyskryminacją. Były zastraszane i atakowane fizycznie. Wielokrotnie uniemożliwiano im mówienie o problemach, z którymi borykają się na co dzień.

Osoby transpłciowe w Paragwaju mierzą się z dyskryminacją na różnych polach. Nie mogą legalnie zmienić imienia ani uzyskać dokumentów tożsamości zgodnych z ich tożsamością płciową. Oznacza to, że studenci_studentki transpłciowi_transpłciowe nie mogą otrzymać świadectw szkolnych z wybranymi przez siebie imionami, co utrudnia im znalezienie pracy. To przez tę nierówność Yren i Mariana zdecydowały się na aktywizm. Domagają się społecznej zmiany.

Jednak w Paragwaju uczestnictwo w protestach nie jest dla osób transpłciowych łatwe. To bardzo konserwatywny kraj. Osoby transpłciowe i – szerzej – osoby LGBTI dotyka szereg niesprawiedliwości. Władze chcą, by były niewidoczne. To dlatego protesty osób transpłciowych w Paragwaju są często zakazywane, a osoby demonstrujące w niektórych przypadkach spotkała nawet przemoc.

Yren i Mariana od lat walczą o prawną zmianę swoich imion. Gdyby mogły uzyskać dokumenty odpowiadające temu, kim są, oznaczałoby to, że państwo zaczęło uznawać ich istnienie jako transpłciowych kobiet. Jak mówi Yren: „Przyszłam na świat, aby pokazać, kim jestem, a nie by mówiono mi, kim jestem”.