Kiedy w Wuhanie – ówczesnym centrum epidemii Covid-19 w Chinach – wprowadzono lockdown, Zhang Zhan była jedną z niewielu dziennikarek i dziennikarzy obywatelskich relacjonujących przebieg narastającego kryzysu.

Ta była prawniczka udała się do zamkniętego miasta w lutym 2020 r., zdeterminowana, by ujawnić prawdę o rozwoju sytuacji. Publikowała w mediach społecznościowych doniesienia o tym, jak władze zatrzymywały niezależnych reporterów i reporterki i nękały rodziny osób chorych na koronawirusa. Dziennikarki i dziennikarze obywatelscy pozostali jedynym źródłem niecenzurowanych i podawanych z pierwszej ręki informacji o epidemii.

Niezależni od kontrolowanych przez państwo mediów dziennikarze obywatelscy są nieustannie prześladowani za nagłaśnianie faktów, które rząd wolałby zataić.

Zhang Zhan zagninęła w Wuhanie w maju 2020 r. Przedstawiciele władz potwierdzili później, że przetrzymywano ją na policji w oddalonym o 640 kilometrów Szanghaju. W czerwcu 2020 r. w akcie protestu przeciwko swemu uwięzieniu rozpoczęła strajk głodowy. W grudniu była na tyle słaba, że w rozprawach sądowych uczestniczyła na wózku inwalidzkim. Ostatecznie skazano ją na karę czterech lat pozbawienia wolności za „wszczynanie sporów i wywoływanie niepokojów”.

W marcu 2021 r. Zhang Zhan przeniesiono do zakładu karnego dla kobiet w Szanghaju. Władze odmawiają jej widzeń z rodziną. Ona sama mówi: „Powinniśmy poszukiwać prawdy i to za wszelką cenę. Prawda zawsze była największą wartościa na świecie. To nasze życie”.